Ben burda doğdum büyüdüm dediğin gibi. Türkler Almancı der Almancıyım zaten. Yabancılar yaşıyordu, Türkler yaşıyordu.

Çok Alman çocuklar yoktu yani büyüdüğüm yerde. Otoyola yakın böyle, Almanlar yaşamaz. Araba da aldım, para da biriktirdim.

Yani böyle 200-300 dolarım kalmıştı ama orda da epey para yaptım. Galiba 1500 dolarla gittim. 8000 dolarla geri döndüm.

Oo baya güzel. Burda doğan Türklerde özellikle merak ettiğim şey bu. Burdan nefret ederek mi yani lanet olsun buraya oraya mı gideyim yoksa

Bana her zaman ırkçılık yaptılar. O zaman Türklere karşı çok ırkçılık vardı. Türkiye'ye gittiğin zaman sen Almancısın.

Şimdiden geleceğim için İzmir'den mesela bir 3 odalık ev aldım.

Herkese merhaba :) Bugün Almanya'dan bir konuğum var. Mert hoşgeldin. -Hoşbulduk.

Mert Münih'de yaşıyor. Münih'de doğdun zaten bildiğim kadarıyla. Şimdi Mert'in hikayesini dinleyeceğiz kendisinden. Kısaca bize biraz kendinden bahsetsene.

Tabi, ben burda doğdum büyüdüm dediğin gibi. 1992'li doğumluyum. Türkler Almancı der, Almancıyım zaten.

Bu kelime seni rahatsız ediyor mu bu arada Almancı kelimesi. -Almancı kelimesi eskiden belki birazcık rahatsız ediyordu yani gençliğimde.

Ergenlik zamanında evet birazcık rahatsız ediyordu. 10 yaşına kadar Almanya'da doğdum, büyüdüm. Münih'de doğdum büyüdüm yani buralıyım.

10 yaşında Türkiye'ye gittik. Ankara'ya taşındık. Orda bir Alman okulu var. Alman okuluna gittim. Orda okudum. -Ne kadar süre sürdü bu?

2,5 sene. Ondan sonra aslında geri dönüş yapacaktık. Yani o zaman plan oydu. Kardeşim doğdu. Küçük kız kardeşim var o doğdu.

Annem de işte mutterschutz diyorlar yani mutterschutz, elternzeita girdi yani bir kaç sene. -Annelik izni.

Annelik iznine girdi. Geri dönüş yaptık. Orada Türkiye'de olmadı annemle babam için. Benim için çok güzeldi. -Gireceğim araya ama niye Türkiye'ye gitmeye karar verdiniz?

Yani anne baba kesinlikle yurda dönüş yapmak mı istedi yoksa. -Yani şimdi annem 9 yaşında Almanya'ya geldi.

Çok erken. -Küçükken yani çocukken annem Almanca konuştuğu zaman zaten herkes Alman zanneder. Türkçesi de çok iyi. Benimkisi en kötüsü ama

yani bazen böyle anlaşılıyor. -Seninki baya iyi yani. Mert ile bu arada dışarda falan da görüşüyoruz. Bakmayın belki şuanda kamera önünde bile

belki böyledir ama. Kamera dışında çok daha iyi. Ki bence şuanda da iyi gidiyorsun yani. -Annem 9 yaşında geldi. Babam 25 yaşında geldi.

Annem Türk İş Bankası var burda da Türk İş Bankası var orada meslek öğrendi, bankacılık öğrendi. Onun da patronu benim amcamdı. Yani babamın abisi.

Amcam da dedi ki bak burada bir genç kardeşim var. Evlenmek istiyor musunuz falan. Tanışın yani tanışın , bir tanışın.

Babam da o zaman Ankara'da Maltepe'de yani onların bakkalı vardı. Restaurantları falan vardı, babamın ailesi. Bakkalını kapattı. Münih'e geldi.

Tanıştılar, sözlendiler. Öyle evlenmişler. Sonra işte çocuk yani ben büyüdüğümde kardeşim dünyaya geldikten sonra dediler ki bir deneyelim

Geri dönüş yapalım Türkiye'ye. Almancıların her zaman böyle bir.. -Niyeti vardır. -Niyeti vardır. Bir gün olsun, emeklilik olsun veya daha önce olsun Türkiye'ye dönme hevesi vardır.

Peki Ankara'da yaşadın 2-2,5 sene kadar. Sonrasında başka bir yerde yaşadın mı? Almanya dışında.

Almanya dışında yaşadım. Belki ondan önce şeyi anlatayım. Geri döndük, Münih'e geri döndük. Ankara'dan sonra çok zordu.

Çünkü benim en yakın arkadaşım orada. Yani orada tanıştım. Yani halen en yakın arkadaşım. Ankara'da hayatım çocukken çok iyiydi.

Bir de Alman okulunda özel okulda herkes çocukları hep ne bileyim yüzme havuzu vardı. Villalarda yaşıyorlardı. -Olanakları olan bir okulda okuyordun, şartları iyiydi.

Evet durumları iyiydi. Hep onlarda takılıyordum. Yüzme havuzunda falan takılıyorduk. Yani durumumuz çok iyiydi. Bizim yüzme havuzumuz falan yoktu.

Biz normal Yenimahalle'de bir apartmanda kalıyorduk ama oradaki çocukların durumu çok iyiydi. Onun için zevkliydi yani orada yaşamak.

Veyahut da işte ne bileyim gece yarısı saat 10-11'e kadar dışarıda kalıp potalarda basketbol oynayıp mahalle kavgasını yapmak,savaşmak falan -Keyifli bir çocukluk hayatı.

Keyifli bir çocukluk hayatım güzeldi yani. Türkiye'ye gitmeden önce de güzeldi. Çünkü böyle bir mahalle ortamında büyüdüm orada da çok. - Münih'de mi bahsediyorsun?

Münih'de orada da yabancılar yaşıyordu, Türkler yaşıyordu. Çok futbol oynardık. Çok Alman çocuklar yoktu yani. Büyüdüğüm yerde birazcık hani. -Hangi bölgedeydi?

Fürstenried. -Bilmiyorum tam olarak. -Fürstenried, U3 evet. - Ha, tamam. -Otoyola yakın böyle. -Anladım. -Almanlar yaşamaz.

Sonra geri döndük. Geri döndükten sonra işler birazcık değişti. Çünkü ben orada özel okulda iyi bir eğitim görmedim. Bavaria eğitimi görmedim. Bavaria okul eğitimi en zor eğitimdir.

Evet bu arada eyaletler arasında onu kısaca belirtelim. Sende belirtebilirsin. Bavyera'da ki eğitim biraz diğer eyaletlere göre daha farklı yani öyle olduğu söylenir.

Benim buradaki Almanya'nın farklı yerlerinde doğmuş, farklı yerlerinde yaşamış arkadaşlarımdan duyduğum şey bu genelde. Buradaki eğitim birazcık daha farklı.

Başka bir eyaletten gelen birinin eğitimini falan çok saymıyorlar. Bir denklik falan istiyorlar. Öyle bir süreci var benim bildiğim kadarıyla. -Kesinlikle.

Bizim sistem de Tübingen sistemiydi kolaydı. Notlarım iyiydi aslında. Geri döndük. Gymnasium'a girdim. Mathematisch Naturwissenschaftliches Gymnasium, yani matematik sciences. -Matematik bilimleri.

Çok zor geçti. Çok zor geçtim yani özel dersler falan almak zorundaydım. Okulda çok kötüydüm. O zaman da Gymnasium'un 13 senesi vardı.

12 senesine kadar gittim yani başardım 12 senesine kadar. Sonra ama notlarım o kadar kötüydü ki oradan çıktım. Oradan çıktım bir 7 ay boştum.

7 ay da REWE'de çalıştım. Kasada çalıştım. Birazcık para biriktirdim. Sonra o parayla ehliyetimi aldım . Yani o para aslında ehliyetime gitti . Baya pahalı yani . -Kendine yatırım yaptın. Evet baya pahalı.

1500 euro o zaman veya 1300 euro o zaman ödemiştim ehliyet için. -Eğer araba sürüş deneyimin yoksa bu 3-4 bin eurolara çıkabiliyor benim bildiğim, baya aslında dimi.

Evet çıkar yani şimdi hele çıkar. Oradan sonra Foss'a geçtim. Yani Foss'da da Abitur yapabiliyorsun.

Abitur bizim Türkiye'deki gibi ÖSS sınavına.. -Denk geliyor. -Denk geliyor. Üniversiteye aynen geçiş yapıyorsun. Sosyal bir yöne girdim. Sosyal yönde de

yani sosyal forsch'taydım. Yani bu benim ana derslerim psikoloji ve pedagojikti. Orada da 2 staj yapmak zorundaydım. Birisi huzur evinde birisi anaokulundaydı.

Okul bittikten sonra onda stajlar hep yarım sene sürüyor. Yarım sene huzur evi yarım sene anaokulunda yaptım. Anaokulu çok güzeldi

çünkü tek Türk öğretmen yani beni öğretmen olarak gördüler. Bendim ve %70'i Türktü heralde. Giesinger anaokulu.

Giesing bölgesinde zaten baya Türk aileler var. -Evet Giesing'de çok Türk var. O bittikten sonra benim ehliyetim vardı. 18 yaşındaydım. 7-8 ay ben pizzacıda çalıştım.

Arabamı ondan önce aldım . 1500 euroya araba aldım. Annemgil bir 500 euro falan verdi . Bende geri kalanını ödemiştim. - Kendin tamamladın öyle aldın. - Aynen.

O Abitur'u bitirmeden önce ben okulda bile hani 20 saat çalışıyordum ben. 12. sınıfta 20 saat o pizzacıda çalışıyordum. -Öğrenci olarak çalışıyordun. -Öğrenci olarak çalışıyordum.

15 yaşından beri hep çalışıyordum yani bir yerlerde. -Çok iyi. -Parayı biriktirdikten sonra Work & Holiday Visa yapabiliyorsun bir Alman olarak.

Yeni Zelanda'ya gittim. Yeni Zelanda'da 1 sene kaldım. -Work & Holiday kısaca açıklayalım tabi. Bir yandan çalışırken bir yandan tatil yapıyorsun o ülkede.

Bu süresini tam bilmiyorum ama herhalde sen 1 yıl dedin dimi? - Vize alarak da 1 sene alabiliyorsun. -1 seneye kadar herhalde. 6 ay 1 yıl daha uzun belki bilmiyorum ama.

Şimdi Yeni Zelanda'da böyle bir şey var. 1 sene Yeni Zelanda'ya gidebiliyorsun. Ama ondan sonra 1 sene Avustralya'ya da gidebiliyorsun.

Aynı vizeden başka ülkeden faydalanabiliyorsun. -Yani aynı vizeyi de başvuruyorsun. Work & Holiday Visa diye başvuruyorsun Avustralya'ya. Avustralya'ya da gidebiliyorsun 1 sene mesela.

Çok güzel. Güzel bir yöntem. -Orada da ilk önce Work & Holiday diye bir program var. Yani çiftliklerde çalışıyorsun. Farmlarda çalışıyorsun.

Farklı sektörlerde de çalışabiliyorsun bildiğim kadarıyla hani birçok şey var. Benzincide çalışmak var. -Her şey çalışabiliyorsun normal. -Garson olarak çalışmak var, her şey olabiliyor. -Aynen öyle.

Amerika için de kullanabiliyorsun. İngiltere için kullanabiliyorsun. Dünyanın birçok, Türkiye'den de bu tür vizelere başvurulabiliyor bu arada.

Evet normalde Almanlar gider veya buradaki turistler, Avrupa'daki turistler gider orada işte çiftlikte çalışır. Dediğin gibi kasada belki çalışır , orada burada çalışır.

Farm, farmda çalışmalı. -Çiftçi olarak çalışmalı. -Onun için o kadar kişi geliyor oraya yani 4,5 milyon nüfusu var Yeni Zelanda'nın. Çok değil ama. -Baya azmış.

Epey epey çiftlikleri var. Büyük çiftlikleri var. Bende ilk önce işte böyle birkaç çiftlikte çalıştım. O çiftliklerde de işte 5-6 saat çalışıyorsun. Bir yatak veriyorlar,yemek veriyorlar

giderin olmuyor. Yeni Zelanda'da Almanya'dan o zaman 2-3 katı daha pahalıydı yani yemek olsun, oturması, yaşaması olsun, her şey daha pahalı. -Daha pahalı.

Tütün falan galiba 1 paketi 40 dolardı yani. Gerçekten 1 paketi 40 dolara tütün alıyorsun yani. Çok pahalıydı.

Sonra ben küçük bir şehirde Whanganui diye bir şehirde küçük o çiftlikten bir gün şehire indim. O şehirde de Türk restaurantı gördüm. Turkish Mediterranean Cuisine yazıyor. -Akdeniz mutfağı.

Akdeniz mutfağı ama yani oradaki sahibi de Karadenizli çok güzel 20 senedir. -Karadenizli bir usta Akdeniz mutfağı, güzel.

Çok güzel yemek yapıyordu. Aşçılığı da orada öğrenmiştim hani 19 yaşında gitmişsiniz zaten. -Baya erkenmiş.

Orada başladım. Taş fırın pizzası yaptım ilk önce. Çünkü pizzada o zaman 2,5 sene tecrübem vardı yani kola pizzadan. 18 ile 20 arası yani evet 2 senelik tecrübem vardı. -2 senelik tecrüben vardı.

Sonra taş fırında ama çalışmamıştım yani onlar her şey yeniydi. -Baya taş fırın dediğin İtalyan usülü pizza yapmak yani.

İtalyan usülü. -Odun ateşinde dimi? -Evet, odun var. Hamurunu tek başına yapıyorsun. Hamuru yaparken 2 hafta sonra galiba hamurun makinesini bozdum, yani öyle bir şey oldu. -(Gülerek) İş kazası.

2000 dolarlık makineyi bozduk. Ama beni tuttu. Ondan sonra birkaç ay olaylar oldu, dükkan yani o restaurantta. 120 kişilik restaurant büyük böyle

open kitchenı var. Yani dışarıdan müşterileri görüyor. Hani alakart giriyorlar, böyle bir restauranttı. Orda ama bir olaylar oldu. Sonra benim patronum Türkiye'ye geri döndü.

Ben de onun hanımıyla ve çocuğuyla orada kaldım. Onlarda işte saat 5'e kadar kalırlardı. Akşamları ben yönetirdim. Sonra bir pizzacı daha aldık.

Orayı birkaç ay yönettim. -Baya orada bir yönetim deneyimin de oldu aslında. Sadece öyle pizza yapmak falan değil.

Tabi, birkaç ay sonra oldu. Aslında gezecektim. Yani yazın gezecektim. Gezemedim. Araba da aldım. Para da biriktirdim. Yani bunu da dilemek lazım.

Oraya başlamadan önce galiba 200-300 dolarım kalmıştı, çok az kalmıştı yani. Annemgil bana yollardı para ama dedi yani kendim istemedim hani.

Bu maceraya kendin atıldın. Kendin batcaksın. -Ayaklarının üzerinde durcaksın diye. -Yani. Sonra küçük bir araba da aldım. Yazın gidemedim. Orayı yönettim.

Restaurantı yönettim. Ama orada da epey para yaptım. -Almanya'ya döndüğünde karlı mıydın? Onu öğrenelim esas.

Epey bir karlıydım. -Okey, süper. -Yani galiba 1500 dolar ile gittim. 8000 dolar ile geri döndüm. -Oo baya güzel bir şeyle dönmüşsün. Harika. Şeyi soracağım peki merak ediyorum

mesela Almanya'da doğan biri Türkiye'yi nasıl görüyor? Türkiye'ye nasıl bakıyorsun sen? -Türkiye her zaman.. -Senin gözündeki Türkiye ne ya da?

Yani ilk aşkın gibi bakıyorsun. -Baya bir özlemli. -Baya özlemli. Hani her zaman Türkiye böyle kalbimdedir. -Çok güzel.

Memleketimdir. Yani burası evim, orası memleketim. -Buraya şey bakıyor musun mesela ben onu merak ediyorum. Burada doğan Türklerde özellikle merak ettiğim şey bu.

Tamam biliyorum, eminim büyük bir çoğunluğu Türkiye hasretiyle burada yaşıyor. Bu cepte ama buradan nefret ederek mi yani bir an önce burayı lanet olsun buraya

oraya mı gideyim? Yoksa burası da benim için memleket ama orası sonuçta köklerimin olduğu yer olarak mı?

Bazen öyle, bazen böyle. -Her ikisi bazen o duyguya da kapılabiliyorsun. -Her ikisi de evet olabiliyor. Yani benim bazen durumlarım oluyor, nefret ediyorum diyorum ki

Bir ırkçılığa bir şeye denk geldiğinde mi bu oluyor? -Evet ırkçılığa her zaman, o Türkiye'den geri döndüğüm zamanlar tek Türk bendim sınıfta.

Bana her zaman ırkçılık yaptılar yani. -Şeyde Ankara'da ki okuldan mı bahsediyorsun? -O zaman Türklere karşı çok ırkçılık vardı. Şimdi de Türkleri bıraktılar, müslümanlara karşı çok ırkçılık oldu.

Buradakinden mi bahsediyorsun? Ankara'da ki okuldan mı bahsediyorsun? -Buradaki. -Buradakinden bahsediyorsun. -Türkiye'de Ankara'da hiç problemim yoktu.

Ankara'da ki okulunda Alman değiller dimi? Çocuklar da Türktü. -Bazıları Almandı, bazıları Almancıydı. -Alman da vardı. Türkiye'ye taşınmak istiyorsun Mert, peki bunu niye düşünüyorsun?

Yani Türkiye her zaman nedeni de aslında basit. Tabi bir yandan Almancı olucan. Hani ilk başlarda Türkiye'de. Hele Almancıların en büyük problemi Türkiye'ye gittiğin zaman sen Almancısın.

Biz Ankara'da yaşadık. Annem , babam yani annem , babamın ailesi hepsi Ankara'ya göç etmiş. Yani onlar aslında Adanalı , Mardinli falan. -Farklı yerlerden.

Ama Ankara'ya taşınmam mesela. Yani Türkiye sırf Ankara değil veya orada ailem olduğu için değil. Yani Türkiye'ye taşınırsam denize yakın. -Deniz olmadan yaşayamam zaten Almanya'da deniz görmedim yeterince diyorsun.

Tabi deniz olmadığı yerde yaşamam. Benim istediğim yer İzmir olabilir. İstanbul belki bilmiyorum çok büyük olabilir. Veyahut da İzmir'de belki o zaman çok büyük olabilir onu da bilmiyorum.

Ama benim yaptığım planlar kısa vadeli veya uzun vadeli düşündüğüm zaman, denize yakın bir yer olması lazım. -Onu da sormak istiyorum çünkü sadece gideyim 3-5 sene yaşayayım mı Türkiye'de

diye düşünüyorsun? O keyfimi alırım, Türkiye keyfini alırım geri dönerim diye mi düşünüyorsun? Yoksa şuanki planın ben gidip orada uzun vadede yaşarım, ömrümün sonuna kadar yaşarım mı mesela?

Yani şimdi ben şimdiden bir geleceğim için İzmir'den mesela bir 3 odalık ev aldım. -Okey. -Yani kısa vadeli düşünmüyorum. Hani benim düşündüklerim uzun vadelidir.

Hani oradan bir şeyler aldım. - Orada bir taşım var. Dikili bir ağacım var, öyle düşünüyorsun. - Yoksa buradan alırdım mesela bir ev yani krediyi daha iyi faizle buradan alırdım ama almadım buradan.

Anladım. Hayatını demekki aslında birazcık da İzmir'de planlıyor gibisin anladığım kadarıyla. - Yani İzmir şart değil dediğim gibi denize yakın bir yer olması lazım. -Anladım

Peki oraya gittiğinde ne yapmayı düşünüyorsun? Tamam ev almışsın çok güzel. İnşallah orada da planını gerçekleştirirsen iyi bir şekilde oturursun, yaşarsın inşallah.

Öyle bir süreç olur senin için ama iş olarak ne düşünüyorsun? Buradaki sonuçta şuan yaptığın işten kısaca bahsedip ya da hiç buradaki işini de bahsetmeyelim sonra konuşuruz da onu

Türkiye'de ne yapmayı düşünüyorsun? - O zaman belki konuşmamız lazım. Çünkü buradaki işi orada da yapabiliriz yani. -Buradaki işi mi şey yapalım? Tamam buradaki işini o zaman şuanki işini öğrenelim?

Şimdi üniversiteden başlayalım. -Tamam. -Nasıl istiyorsan. - Hiç farketmez. Sadece şuanki işini de söyleyebilirsin. - Account manager olarak çalışıyorum. Bir software şirketi. -Yazılım şirketindesin.

Yazılım şirketindeyim. Bu işe eski işimden geldim. Eski işim de headhunter'dı. Geçen sene onu da yapıyordum. Yani şirketlere eleman.. -Şirketlere eleman sağlıyorsun. -Aynen şirketlere eleman buluyordum.

Şirketler için ideal gelen cvleri seçip onları direk şirketlerin daha az uğraşmasını sağlayacak şekilde onlara eleman sağlamak aslında.

Tabi. Türkiye'de çok headhunter yok. Çünkü Türkiye'de işsizlik oranı çok yüksek. Almanya'da çok düşük olduğu için. -Şirketler hızlı süreçlere girmek istiyorlar, aynen. -Şirketlerin problemi eleman bulamaması.

O işi yaptım. İşte işletme okuduktan sonra birazcık işte tezimi recruiting 4.0 yani recruiting'in geleceğine falan bakmıştım. Onun üzerine yazdım. O zamanki işim tabi hep müşterilerle hep de Münih'te ki şirketlerle görüşmek

hangi elemanlar lazım. -Sana ne lazım abi diyip onla şey almak. -Geçen anlattığım bir tane Amerikan şirketi aklıma geldi. Türk şey alıyor. Onu sonra söylerim. Reklam olmasın şimdi. -Tamam.

Çok iyi işler yani Türkiye'den çünkü Türkiye'de çok IT'ci var. Mühendis var. -Kesinlikle çok fazla var. -Yani oradan aslında Türkiye'den onları Münih'e getirmek ve Almanya'ya getirmek gerçekten çok iyi olur.

Onu tabiki oradan birazcık Almanca öğrenip de gelmeleri çok süper olur. -Daha iyi olur. Ama akıcı bir ingilizceyle de yani IT sektöründe özellikle bu olabilir. - Ama kesinlikle gerekli yani. Tabi akıcı bir dil ile tabiki.

Üniversiteyi bitirdikten sonra şuanki çalıştığın yere nasıl başladın peki? O süreç nasıl oldu? -İşte dediğim gibi ilk önce recruiting şirketinde çalıştım yani headhunter'lık yaptım.

Orada recruiter olarak başladım. Sırf mülakat eden kişilerle interview yaptım. -Yaptın. -Yani insan kaynaklarını, insan kaynakları gibi bütün gün senin gibi interview yaptım.

Sonra orada 1 sene sonra dediler ki bize account manager, sen account manager olarak çalışmak istiyor musun? Yani sen. - Aynı şirket mi dedi? -Aynı şirket.

Satışa gitmek istiyor musun? Yani benim o zaman mülakat eden kişilerle iş başvuran kişilerle alakam yok ama sırf şirketlerle alakam oldu. Oraya başladım account manager olarak başladım.

Orada da böyle bir şey var, günde 3 tane meeting yapman gerekiyor. Yani günde 3 tane meeting belki çok kulağa gelmeyebilir ama 3 tane meeting başka şirketlerde yapıyorsun.

Yani bütün Münih'te ki şirketleri.. -Gidiyor musun yani bir yere? - Gidiyorsun, arabayla gidiyorsun orada meeting yapıyorsun, geri geliyorsun veya başka bir meetinge gidiyorsun.

Günde 2 ile 3 arasında olması lazım. Çok stresli bir iş. Hep de konu iş olduğu için hani veya eleman olduğu için açık pozisyonlardan konuşuyorsun. Elemanlardan konuştuğun için teklifler de çok geliyor.

Hani hiç aramayalım isterseniz siz gelin diye falan. Teklifler geliyor ama 1,5 sene dayandım yani bir teklife hayır hani hep hayır demeye.

Şimdiki çalıştığım şirkete gittim. Orada genel müdürüyle çok iyi anlaştık. Teklif sundu. İstiyorsanız hiç aramayalım siz gelin. Ben de birkaç gün düşündüm.

Ona yazdım dedim ki istiyorsanız buluşalım, görüşelim. 2,5 saat 3 saat öyle konuştuk. Öyle oldu yani. -Harika, süper. -Ama dedim yani ben IT'den software'den hiç.. -Anlamam.

Hiç alakam yok. Benim birazcık böyle hep ilgim blockchaine, bitcoinlere, kriptolara falan vardı. -Daha ekonomiyle ilgili, finans tarafı. -Ama yani software tarafıyla hiç alakam olmadığı için benim için de her şey yeniydi.

yani oraya başladığımda. Biliyorum artık birazcık tabiki sırf ben program falan yazamam ama anlıyorum yani. -Şeyini anlıyorsun, mantığını. -Anlıyorum mantığını evet.

Yarım kaldı bitirmeyelim. Türkiye'de ne yapmak istiyorsun meslek olarak? - Türkiye'de işte yani şuanda ki işim software göstermek, müşterilerle ilişkim olması yani ya telefonda.. -Yüzyüze.

Ya yüzyüze. Bu korona yüzünden yüzyüze bitti. Yani bizim yaptığımız aslında web demonstration'ları. Müşteriyle telefonda konuşmak. Büyük projeler olduğu için sırf bir kişiyle konuşmuyorsun.

10 kişi ile konuşman gerekiyor, 15 kişi ile. Bunu aslında her yerden yapabilirim. -Bilgisayar ve internetin olduğu sürece her yerden yaparsın.

Diye düşünüyorum şuanda. Hani benim şirketim bunu. -Hani aslında şunu mu düşünüyorsun? -İzin verir mi izin vermez mi ona kalmış bir şey ama bir şirkette bir süre sonra

Remote çalışma muhabbeti. -Başarılı olduysan, o şirket seni bırakmak istemez. -Tabi. - Bir de ofise gelmek zorunda değilsen senin hedeflerine ulaşabiliyorsan her yerden

Oturduğun yerden bilgisayarınla eğer işlerini yürütebiliyorsan, remote çalışma sistemi zaten dünyanın birçok yerinde var. Yani bugün dünyanın birçok yerinde insan özellikle Türkiye'de yaşayıp Amerika'da ki bir şirkete ya da

Almanya'da ki bir şirkete çalışabiliyor. Ya da Japonya'da oturup Amerika'da ki Almanya'da ki bir şirkette çalışabiliyorsun.

Böyle olanaklar, böyle iş kolları var tabi. Eğer dediğim gibi başarılıysan ve şirketle aran da iyiyse böyle bir şey niye olmasın ki aslında. -Evet. -Çok mantıklı.

Yani 7-8 sene boyunca hep servis sektöründe çalıştığım için yani restaurantlarda, kafede, barlarda çok çalıştığım için oradaki böyle bir şeyim de var.

Müşteri ile iletişimin nasıl kullanabildiğini aslında iyi biliyorsun. Şuanki yaptığın işte de katkısı var diye düşünüyorum. -Oradan belki var, kesinlikle vardır ama

seviyorum ben yemek vermeyi hani müşteriye. -Bir restoran açmayı belki düşünebilirsin niye olmasın ki? Bu da bir seçenek olabilir yani.

Olabilir yani. -Çok da zor, imkansız şeyler değil aslında. -Çünkü birazcık bütün gün bir yerde oturmak, bilgisayarın başında oturmak birazcık bana doğa karşı geliyor yani.

-Anlıyorum biraz. Peki son olarak sana şeyi sormak istiyorum. Bu sanırım son sorum olsa gerek. Almanya'da doğan Türk kökenli insanlarla iletişimin nasıl?

Birkaç tane Türk arkadaşlarım var, Almancı arkadaşlarım. Çoğu aslında üniversite zamanından oluşmuş. Ondan önce çok Türk arkadaşım olmadı

Çünkü okulda Türk arkadaşım. Yani çevreye bağlı bir şey çevren çok Türklerle doluysa çok varsa Türkler onlarla takılırsın diye düşünüyorum.

Ama problemlerim de çok oldu yani. -Anlıyorum. Kişisine göre değişiyor herhalde. Hepsi bir değil. -Yani hepsi bir değil. Her çeşitten Türk var.

Tabiki Almanlarla konuştuğun zaman ırkçılığa belki birazcık daha demin söyledim. -Aynen. -Hep derler yani Mert sen Türk değilsin. Sen Almansın.

Hiç Türk Almancalarında hiç.. -Bunu Türkler mi söylüyorlar? -Yok Almanlar söylüyor. -Almanlar söylüyorlar.

Bazen eskiden Türkler de söylerdi evet. Sen çok Almansın. Ne bileyim Ankara'dan geri dönerdim, işte Rammstein tişörtü o zaman Ankara'da moderndi.

Saçlarım uzundu. Ankara'da küpelili falan sakallı erkekleri burada hiç hayal edemiyorsun hani rockcılar falan. -Biliyorum, benim de bir hayatımın İzmir'deki dönemi öyleydi mesela

dediğin gibi küpeli, uzun saçlı. -Burada gettoda büyüyorum. Genç star olarak büyüyorsun, herkes kendisini birazcık şey zannediyor.

Hani daha üstün zannediyor. Tabiki az olduğu için Türkler, birazcık hep böyle Almanlara karşı kendilerini göstermek istiyorlar yani. -Bir savunma psikolojisi.

Savunma psikolojisi hani siz öylesiniz, yok biz böyleyiz. -Biz de böyleyiz. -Ya işte bak Mercedes'im var. BMW şu bu hani hep bir hava derdindeyiz. -Hava derdi.

Hani gidip meslek öğrenir bir yerde çalışır, evinde kira öder ama Mercedes'i olur. -Benim de analizim bu sanırım, dediğin doğru.

Yani çünkü gösteriş veyahut da belki de Almancının düşüncesi hani bir Almanya'da bir çalışayım da şunu şunu alayım da geri döneyim derdinde veya bilmiyorum neden ama

ben benim çoğu arkadaşlarım aslında hep Almandı. Hep Alman arkadaşlarım vardı. Şimdi Türk arkadaşlarım var. Son senelerde daha çok oldu

onlarla da kontağım daha sık oldu veya Türk kız arkadaşım oldu. -Çok teşekkür ederim Mert sanırım soracaklarım bu kadar. Senin var mı söylemek istediğin ekstra bir şey?

Benim atladığım ama bunu söyleyeyim dediğin bir şey var mı acaba ? -Herhalde yok. -Her şeyi ilk herhalde döktün herhalde aklındaki her şeyi.

Yani herhalde döktüm. -Tamam süper. -Yani bu kanal herhalde Türkiye'den belki hemen, yani Almanya'ya gelmek isteyen kişiler için.

Almanya'ya gelmek isteyen ya da Almanya'da yaşayıp da işte Almanya ile ilgili farklı içerikler görmek isteyenler, her türlü insana. Hatta şöyle takipçilerimiz de var

Avustralya'dan, Amerika'dan farklı ülkelerden sadece hani içeriği izlemek isteyen insanlar da var. Mail atıyorlar sağolsunlar. O yüzden aslında ki herkese hitap ediyoruz ama

tabi öncelik Almanya dediğim gibi. -Tamam. Yani bir soruları varsa, yardımcı da olursa biz Münih'teyiz. Bana da her zaman sorabilirler. -Tabiki, tabiki.

İzlediğiniz için teşekkürler. Eğer bunun gibi daha fazla Almanya üzerine içerikler görmek isterseniz, kanalımıza abone olabilirsiniz.

Bir sonraki videoda görüşmek üzere. Hoşçakalın :) -Hoşçakalın.